Leven in het buitenland tijdens corona #4

Alina Delgado
Nationaliteit – Ecuadoraans
Beroep – architect en professor
Gehuwd met Geert Peels
Woonplaats – Guayaquil, Ecuador

Ik ben Alina Delgado, architect en ook professor aan de faculteit architectuur en stedenbouw van de Guayaquil Universiteit, een openbare universiteit met 60.000 studenten. Ik geef les aan zo’n 1.500 studenten. Mijn man en ik wonen in het noordwesten van Guayaquil, in de urbanisatie Ceibos Norte. Geert komt uit Leuven en ik ontmoette hem tijdens mijn doctoraalstudie aan de K.U. Leuven. Ik heb twee dochters uit mijn eerste huwelijk.
Tijdens de coronaperiode telewerken we. Dat is niet eenvoudig omdat de combinatie van het huishouden én werken vermoeiend is. Ik werk nu eigenlijk meer dan voorheen. Wandelen of fietsen mogen we hier niet, we zijn in ‘toque de queda’, van 14u tot 5u. Dat is al enkele weken zo. Niemand mag naar buiten, ook niet met de auto of de fiets. Slechts één dag per week mogen we de auto nemen om te winkelen.
We zijn allemaal bang, mijn man is gisteren beginnen te braken en heeft koorts. We weten niet of het corona is. Een test om het coronavirus op te sporen kost hier 120 dollar en het is niet zeker of je in het medisch centrum terecht kunt. De regering heeft in feite geen rationeel plan om uit deze situatie te raken, ze probeert alleen maar meer belastingen op te leggen aan de bevolking,

waardoor ook de uitgaven voor onderwijs worden verlaagd. Pas nog is ook een verlaging van het budget van universiteiten doorgevoerd, er zullen nu misschien veel professoren ontslagen worden. Gezondheid en onderwijs hebben hier in Ecuador helaas geen prioriteit voor de regering. Ik zie niet meteen licht aan het einde van de tunnel en ben niet optimistisch. Onze toekomst als gevolg van de epidemie is onzeker en door onze regering zal het zelfs nog erger worden.

Kiran Gurav (37)
Nationaliteit – Indiaas
Beroep – Projectleider bij Dana India
Gehuwd met Jyoti 
Zoontje van 4,5 
Woonplaats – Pune, India

Kiran: Ik werk nu elke dag thuis in plaats van op kantoor en dat op dezelfde regelmatige basis, ik log in en uit op de gewone kantooruren. Thuiswerken vind ik niet moeilijk, maar ik mis de collega’s soms wel.
In mijn vrije tijd zing ik nummers van Bollywood en maak er opnames van. Ook films kijken is een geliefkoosde bezigheid. Gezien de lockdown zijn alle culturele evenementen geannuleerd, huwelijken e.d. zijn uitgesteld. We mogen niet naar buiten, zelfs niet in het park aan onze woonst. Alle winkels zijn gesloten en dus bestellen we zelfs ons eten online. Dat wordt geleverd aan het hek want er mag niemand op het domein waar we wonen. Om de spullen op te halen aan het hek dragen we verplicht mondmaskers. Als we dat niet doen, kunnen we een boete krijgen. Als er gedurende enkele

dagen geen coronazieken meer zijn in een gebied, dan mogen de winkels heropenen, uiteraard met strikte regels. Momenteel is het hier zomervakantie en dus zijn de scholen dicht. Wellicht zullen ze na de vakantie beginnen met online lessen. We zijn wel een beetje in paniek geweest en gelukkig hebben we tot nu toe het virus niet gehad.

Beth Jones (58)
Nationaliteit – Amerikaans
Gehuwd met Chris
Woonplaats – Chicago, USA

Beth: Mijn man, Chris en ik zijn 36 jaar getrouwd en hebben op veel plaatsen in de USA gewoond. We hebben ook een korte tijd in Italië en Shanghai gewoond terwijl mijn man aan projecten werkte. In 2005 maakten we een switch en verlieten het platteland in het westen van de staat Washington voor het centrum van Chicago, in de buurt van Lake Michigan. Onze familie denkt nog steeds dat we gek zijn, maar we houden van het leven in deze stad.
Ik was een paar jaar leerkracht wetenschappen, maar besloot om thuis te blijven bij mijn kinderen. Later ging ik opnieuw naar school en studeerde kunst en grafisch ontwerp. Eenmaal in Chicago werkte ik als fulltime vrijwilliger voor een naschoolse opleiding die kinderen in de binnenstad hielp met grafisch ontwerp en illustratie. Helaas heb ik de afgelopen jaren gezondheidsproblemen waardoor ik niet meer kan werken. Maar ik hou me nog steeds zo veel mogelijk creatief bezig.
Voor mij veranderde er niet zo veel tijdens de corona-isolatie. De grootste verandering was het feit dat mijn man nu thuis werkt. In het begin hadden we wat problemen en moesten we aan de situatie wennen. Maar intussen zijn we het gewoon hoor… We vermaken ons door oude films en 'tv shows' op Netflix te bekijken. We ‘babysitten’ op onze kleinkinderen via FaceTime, bijvoorbeeld als onze dochter aan het koken of schoonmaken is. Wist je dat je met een driejarige verstoppertje kunt spelen via de telefoon, of doktertje? Het is natuurlijk niet even leuk als fysiek bij elkaar zijn.
Wandelen en fietsen mogen we nog steeds in Chicago. Helaas hebben Chris en ik een aantal weken geleden Covid-19 opgelopen. Het begon op vrijdagavond met een beetje keelpijn. De volgende 

ochtend werd ik wakker met een droge hoest. Natuurlijk was ik meteen bang, Chris stelde me gerust. Ik begon te bidden en kalmeerde, maar het was eng. Chris kreeg zondagochtend symptomen. In die week begon mijn ademhaling moeizaam te worden en uiteindelijk zei mijn arts dat ik naar het ziekenhuis moest. Door mijn andere gezondheidsproblemen dacht ik echt niet dat ik het zou overleven. Ik zag me al aan het beademingsapparaat liggen en sterven. Na een paar dagen in het ziekenhuis werd mijn ademhaling beter. Ze hebben me dan naar huis gestuurd om verder te herstellen. Mijn arts zei dat we vrijwel zeker Covid-19 hadden, ook al kwam mijn test negatief terug. Blijkbaar zijn ze regelmatig vals negatief als ze te laat worden afgenomen. Daarom moesten we ook strikt in quarantaine blijven totdat we drie dagen lang geen symptomen meer hadden. Het virus heeft een vreemd verloop. Je denkt soms dat het beter is, maar na een paar dagen krijg je weer een terugval. Bij mij was het ook veel erger dan bij mijn man omdat mijn immuunsysteem aangetast is. Maar ik geloof dat we nu snel weer beter zullen zijn.