Leven in het buitenland tijdens corona #2

Marielle: Sawadee Kha! Sinds 2002 woon ik samen met mijn man en twee kinderen in Azië. Daarvoor werkte ik acht jaar als stewardess voor Sabena en na het faillissement in 2001 nog even in de advertising. Intussen leerde ik mijn man kennen, ook een Limburger. Hij moest voor zijn werk in een farmaceutisch bedrijf veel naar Azië. Op een van die reizen kreeg hij de vraag om in Bangkok te komen werken. We moesten er niet lang over nadenken, wereldreizigers als we zijn. In de volgende achttien jaar hebben we ook in Kuala Lumpur (Maleisië), Shanghai (China) en Singapore gewoond en nu sinds negen jaar opnieuw in Bangkok. Zelf heb ik het geluk gehad in Kuala Lumpur en Shanghai voor de ambassade te kunnen werken, maar hier in Bangkok doe ik grotendeels vrijwilligerswerk. Zo geef ik één keer per week Engelse les aan Thaise kinderen tussen vier en zes jaar, wiens ouders in de gevangenis zitten. Het programma wordt grotendeels ondersteund door buitenlandse firma's en expats. Net zoals op veel plaatsen in de wereld zijn de scholen hier nu ook gesloten.

Marielle Eurlings (50)
Nationaliteit – Belg
Beroep - geeft vrijwillig les
Gehuwd met Renaat
Woonplaats – Bangkok (Thailand)

Alleen is les volgen via de computer niet mogelijk omdat de kinderen er geen hebben. Gelukkig begon de zomervakantie net voor de lockdown en beginnen de lessen pas terug half mei, al is de kans op verlenging tot 1 juli groot.
Als gezin hebben we nu veel meer tijd om met elkaar door te brengen. We eten drie keer per dag samen, wat voordien meestal niet mogelijk was. Ook spelen we elk weekend een gezelschapsspel. Dat deden we vroeger wel sporadisch, maar nu vinden we er altijd de tijd voor. We hebben ook een abonnement op Netflix genomen. Ik heb ook letterlijk de draad terug opgenomen met wat ik als kind zo graag deed: haken.
Echt sportief ben ik niet, maar ik deed wel één keer per week aan spinning. Dat mag nu helaas niet. Daarom probeer ik elke ochtend een kleine wandeling in onze ‘compound’ te maken of even te zwemmen. Mijn man heeft nu zijn passie op de fiets gevonden, maar ik ben er geen voorstander van omdat de wegen hier niet zo goed zijn en fietspaden ontbreken. Onze kinderen van 14 en 16 zijn heel sportief en doen normaal gezien veel atletiek. Nu proberen ze zich bezig te houden met lopen binnen de 'compound', stretchoefeningen, basket, tafeltennis of badminton.

Maddie: ik ben een 26-jarige Aussie uit Sydney en grafisch ontwerper/illustrator met interesse in het creëren van merkidentiteiten en het maken van logo's; elk ontwerp waarin ik mijn illustratieve vaardigheden kan gebruiken om vorm te geven. Ik ben dol op tekenen en schilderen, vooral met aquarel en pennen, inkt, acryl en collagetechniek. Ongeveer een jaar geleden ben ik naar het strand verhuisd en ik vind het geweldig omdat hier zo veel ruimte is om tijd buitenshuis door te brengen. Ik werkte in een plaatselijk café toen COVID-19 zich verspreidde. Ik had er heel toffe collega’s en mis

Madeleine Bundey (26)
Nationaliteit - Australisch
Beroep – grafisch ontwerper /illustrator
Woonplaats – Sydney (Australië)

het actieve en sociale aspect. Heel jammer. Nu probeer ik om regelmatig thuis te werken, alleen zit ik dan een hele dag aan mijn bureau … dat is aanpassen. Als ik onrustig word, sta ik op om te bewegen, me te stretchen of ga ik wandelen. Ik probeer zo productief mogelijk te zijn, maar ik heb nu ook meer tijd voor zelfzorg, lezen, meditatie en yoga. Gelukkig heb ik veel hobby’s die ik alleen kan doen zoals kunst, lezen en yoga. Ik zou liegen als ik zeg dat ik geen tijd besteed aan het scrollen door sociale media en Netflix kijken. Ik leef thuis met mijn vader en broer en soms kijken we samen iets of spelen we een bordspel. Ik hou ook van hardlopen en wandelen en doe dat meestal gewoon om de hoek. Veel meer mensen sporten nu blijkbaar sinds de lockdown. Ik denk dat het een van de goede kanten is van de isolatie. 

Veronique: Sinds vijf jaar woon ik in Taroudant in het zuiden van Marokko. Het is een typisch Marokkaans stadje waar je nog kunt genieten van de authentieke levensstijl en mentaliteit. Ik werd verliefd op deze stad in 2001 en het lot zorgde ervoor dat ik terugkeerde in 2014. Ik werd niet alleen verliefd op de stad, maar ik vond er ook de liefde van mijn leven. In 2015 stopte ik met mijn baan, nam mijn koffers en vertrok naar Marokko. In december 2018 zijn we begonnen met de bouw van twee appartementen en een bistro/theehuis. We kampten met zoveel vertraging dat het project nog steeds niet klaar is.
De appartementen zijn nog niet ingericht en omwille van COVID-19 is alles hier gesloten. Zodra we de stad weer mogen verlaten, gaan we inrichten en bemeubelen. Een deel van de spullen zit trouwens vast in België bij vrienden. Ze zouden tijdens de paasvakantie naar hier komen … Bedoeling is om de appartementen te verhuren aan toeristen.

Veronique Henckaerts (51)
Nationaliteit - Belg
Gehuwd met Khalid Lazim
Woonplaats – Taroudant (Marokko)

Door de situatie werken we momenteel helaas niet. We kunnen alleen maar wachten op betere tijden en optimistisch blijven. In mijn vrije tijd surf ik veel op het internet: op zoek naar binnenhuisdecoratie en recepten. De recepten probeer ik graag uit. Elke dag skype ik met mijn dochters en mijn broer en af en toe met mijn moeder. Gelukkig verkeert iedereen in goede gezondheid.
Vanuit het gebouw hebben we een prachtig uitzicht op het Atlasgebergte en de Anti-Atlas. We bewonderen elke dag de meest ongelooflijke zonsondergangen vanaf het dakterras. Om 18.00 uur wandelen we weer naar huis want daarna mogen we niet meer naar buiten. De beperkingen zijn erg streng in Marokko. We moeten de hele tijd maskers dragen en mogen de stad ook niet verlaten. Overal worden mensen gecontroleerd door de politie, wat wel nodig is. Hier in het zuiden zijn de mensen gedisciplineerd, maar we zien via de media dat het in andere steden soms anders is. Tot het einde van de ramadan (20 mei) zal het zo streng blijven.