Leven in het buitenland tijdens corona #5

Kathrine (53)
Nationaliteit – Brits
Beroep – facilitator & coach
Samenwonend met Jonny (52)
Woonplaats – Belper, Derbyshire, UK

Hi, ik ben Kathrine en ik woon samen met Jonny in Belper, Derbyshire. Ik doe freelance werk als facilitator en coach en Jonny werkt in de bibliotheek. Zoals veel mensen zijn we thuis als gevolg van het coronavirus. Aanvankelijk kon ik enkele van mijn opdrachten online laten doorgaan. Het virtueel werken is me beter bevallen dan verwacht, dus misschien is het ook iets voor in de toekomst af en toe. Op dit moment is het rustig qua opdrachten. Jonny neemt ook de tijd om nieuwe vaardigheden te leren die hij in de toekomst op het werk kan gebruiken.
Het moeilijkste is dat je geen tijd kunt doorbrengen met familie en vrienden. Genieten van hun gezelschap, samen iets eten, naar een toneelstuk gaan, tennis, cricket… het zijn dingen die we erg missen. We houden contact via de telefoon en sociale media. De grappige berichten die nu circuleren, helpen ons om de situatie te verwerken. We houden ook Zoom-avonden met vrienden en chatten. Ik probeer mensen die geïsoleerd zijn op te bellen om hen een beetje op te fleuren. Mijn moeder en grootmoeder wonen in de buurt en we leveren spullen af of halen er op via een 'veilige zone' in de garage, en zwaaien dan naar elkaar door de glazen voordeur. Mijn ‘nan’ van 98 doet ook nu nog altijd haar lippenstift aan. :-)

We mogen nu twee keer per dag naar buiten en maken dan een wandeling in de buurt of spelen badminton op de oprit. We werken in de tuin, koken en bakken… dingen waar we normaal geen tijd voor hebben. We delen ook lekkernijen met de buren, telen groenten en fruit en kopen producten van lokale boerderijen en winkels om minder naar de supermarkt te moeten gaan en de lokale gemeenschap te steunen.
Het virus is natuurlijk beangstigend en we hebben verschrikkelijke beelden gezien van over de hele wereld. Onze NHS (National Health Service) en hulpverleners zijn echt geweldig. Mensen brengen enorme offers om anderen te helpen, zelfs als er een gebrek is aan beschermende kledij. We kennen mensen die de dood al in de ogen keken, of effectief overleden zijn. We moeten ons op een wat onnatuurlijke manier gedragen: net op afstand blijven terwijl we als mens graag dicht bij elkaar zijn. Tot dusver hebben we zelf nog geen symptomen, maar het is waarschijnlijk een kwestie van tijd, tenzij we veel geluk hebben.

Groot-Brittannië is nog maar pas begonnen aan de exitstrategie. We weten allemaal dat onze gezondheidszorg kwetsbaar is en dus zullen we al het mogelijke doen om sterfgevallen en lijden te verminderen. We zijn ook bereid om de manier waarop we leven diepgaand te veranderen om het leven en de planeet te beschermen, ook al zal dat niet eenvoudig zijn.

Maria (60+)
Nationaliteit – Italiaans
Beroep – huisvrouw
Woonplaats – Merano, Zuid-Tirol, Italië

Mijn naam is Maria en ik woon in Merano (Meran), Zuid-Tirol. Merano ligt niet zo ver van Bolzano (Bozen), de hoofdstad en grootste stad van de Italiaanse autonome provincie Zuid-Tirol. Op dit moment ben ik huisvrouw en dus heeft de pandemie mijn dagen niet zo heel erg veranderd. Natuurlijk leken ze veel trager te gaan omdat we thuis moesten blijven. Gelukkig is het lente en woon ik op het platteland. We hebben een lang pad rond het domein en elke dag ging in bij zonsopgang joggen, alleen in de natuur. Ik leerde me concentreren op één ding en daarin al mijn energie te stoppen. Ik probeerde ook niet te denken aan ziek worden. De ziekte maakt mensen angstig en angst maakt je ook ziek. Ik heb veel boeken gelezen de voorbije periode, lezen is voor mij de beste manier om te ontspannen. Eigenlijk begon ik wel te wennen aan die dagen van nietsdoen. Je maakt er het beste van, plant je dag en probeert ontspannende dingen te doen. 
Intussen zijn we vrij om met de auto te reizen, maar alleen in onze regio. We mogen weer familie bezoeken. Pas nog heb ik mijn dochter Lara en de kinderen bezocht aan het Gardameer. Natuurlijk moeten we de hele tijd mondmaskers dragen als we weg zijn, maar dat is nu ook weer geen heel

groot probleem. Langzaamaan gaan de cafés, hotels, kappers … terug open.
We zijn hier in Italië natuurlijk bezorgd over heden en toekomst, maar de zon schijnt voor iedereen… en ik ben positief ingesteld. De pijn van het leven wegnemen is niet zomaar mogelijk, het maakt er deel van uit. Maar het is wel nodig om verder te gaan met ons leven, met essentiële zaken. Af en toe zullen we een compromis moeten sluiten, maar we hoeven onze gewoonten niet helemaal te veranderen. Ik ben erg gelovig en dat heeft me ook geholpen om niet bang te zijn voor het virus. Tot nu toe ben ik niet ziek geworden, maar ik hoop wel dat ik al antilichamen heb. Ik voel me in deze periode ook sterk verbonden met de mensheid.

Alona (53)
Nationaliteit – Israëlisch
Beroep – Stadsingenieur
Woonplaats – Jeruzalem, Israël

Mijn naam is Alona, ik woon samen met mijn dochter - die student architectuur is aan de Bezalel Academy of Arts and Design - in Jeruzalem. Sinds de uitbraak van corona had ik plots veel vrije tijd en kon ik dingen doen waar ik vroeger nooit tijd voor had. Zo ben ik olieverfschilderijen beginnen te maken en tassen beginnen te naaien. Ik kookte ’s avonds voor mijn dochter en dan keken we daarna samen naar tv-progamma’s.

Ik wandelde ook meer dan voorheen, maar vooral rond het huis omdat we niet verder mochten dan een straal van 500 meter.
Bang ben ik eigenlijk niet, maar ik hou me wel aan de nodige maatregelen zoals regelmatig handen wassen, een mondmasker dragen en ook rubberen handschoenen. Tot nu toe heb ik het virus niet gehad en ondervond ik ook geen problemen, behalve dan het feit dat mijn zoon mij niet kon bezoeken. Intussen zijn de meeste winkelcentra weer geopend en ben ik opnieuw aan het werk.
Het aantal mensen met het coronavirus vermindert nu drastisch in Israël. Het ministerie van Volksgezondheid en de regering hebben geweldig werk geleverd door het land af te sluiten en de burgers al heel vroeg instructies te geven.
Het is nu 37 graden buiten. Ik ben geen dokter, maar ik weet zeker dat je in deze hitte echt niet ziek wil worden. Israëli's zijn zeer verantwoordelijke mensen, we dragen maskers en respecteren elkaars gezondheid, dus we houden afstand en schudden nog geen handen. In het algemeen zeg ik: blijf positief, negeer de maatregelen niet en was je handen. Ik wens iedereen een goede gezondheid!